Wijs een vast percentage uit het Transitiefonds landelijk gebied toe aan sociaal-economische investeringen, zoals nieuwe werkgelegenheid en woonvormen voor starters en mantelzorgers. Dat vragen we de Tweede Kamer in de aanloop naar het debat over het wetsvoorstel Tijdelijke wet transitiefonds.
Lees de VNG-inbreng voor het debat over het transitiefonds
Het rijk heeft de provincies gevraagd in hun gebiedsprogramma’s inzicht te geven in sociaal-economische aspecten, aan de hand van een impactanalyse. Voor maatregelen die hieruit voortvloeien, worden in het transitiefonds echter geen middelen beschikbaar gesteld of gelabeld. Dat is naar onze mening een recept voor teleurstelling in de regio en dat vinden wij zeer ongewenst.
Dit kan worden opgelost door in de wet 2% van het transitiefonds te labelen voor dit doel. Daarmee willen we dat er 10 jaar lang € 4 miljoen per provincie per jaar beschikbaar komt, mits de provincie daarvoor in haar gebiedsprogramma een gedegen onderbouwing heeft. Mogelijke maatregelen zijn:
nieuwe werkgelegenheid initiëren en ondersteunen op voormalig agrarisch gebied
meer groen en recreatiemogelijkheden aanleggen die de leefbaarheid bevorderen
nieuwe woonconcepten ontwikkelen (erfdelen, starters, mantelzorg)
de gebiedsgerichte economie versterken en het platteland en een duurzame landbouw ontwikkelen
Daarnaast roepen we het rijk op om in beeld te brengen welke middelen er buiten het Transitiefonds zijn, bij provincies, rijk en Europa, die kunnen worden benut voor brede welvaart, leefbaarheid en sociale cohesie in het landelijk gebied. In de handreiking voor de gebiedsprogramma’s wordt melding gemaakt van zogenoemde ‘meekoppelkansen’ zonder ze verder toe te lichten. Onze vragen zijn:
Welke financiering en fondsen zijn beschikbaar en hoe kunnen deze worden aangewend?
Wat is er meer dan de al genoemde middelen voor natuur of gelden die beschikbaar komen uit het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid?
Deze voorstellen sluiten aan bij de kern van het in maart verschenen rapport Elke regio telt. Daarin staat onder meer dat veel mensen in de regio zich nauwelijks meer in de rijksoverheid herkennen en het gevoel hebben dat het rijk geen recht doet aan wat zij belangrijk vinden en wat hun regio nodig heeft.
