2.1 [appellant] heeft bij appeldagvaarding van 27 september 2021 hoger beroep ingesteld tegen het hiervoor genoemde vonnis van 29 augustus 2014.

2.2Het hof heeft [appellant] in de gelegenheid gesteld om zich bij akte uit te laten over zijn ontvankelijkheid in hoger beroep. Hij heeft van die gelegenheid geen gebruik gemaakt en heeft eenzijdig (via een H8-formulier) verzocht de zaak door te halen. Intrum heeft het hof meegedeeld (via een H14-formulier) niet in te willen stemmen met deze doorhaling, omdat zij haar proceskosten vergoed wenst te zien. Het hof heeft vervolgens arrest op het griffiedossier bepaald.

3.1 [appellant] heeft het standpunt ingenomen dat sprake was van een verstekvonnis, dat de termijn om het verstek te zuiveren reeds was verstreken en dat hij daarom niet-ontvankelijk is in het appel. Om die reden heeft hij het hof gevraagd de zaak door te halen.

3.2Een zaak kan alleen op de rol worden doorgehaald, wanneer beide partijen daarmee instemmen (zo volgt uit artikel 246 Rv en artikel 8.1 en 8.2 Landelijk procesreglement voor civiele dagvaardingszaken bij de gerechtshoven). Nu Intrum niet heeft ingestemd met doorhaling, zal het hof beoordelen of [appellant] in het door hem ingestelde hoger beroep kan worden ontvangen.

3.3Het hof stelt vast dat in de procedure in eerste aanleg twee partijen zijn gedagvaard. Namelijk enerzijds [appellant] en anderzijds [naam1] (hierna: [naam1] ). [appellant] is in de procedure in eerste aanleg niet verschenen en tegen hem is verstek verleend. [naam1] is wél in de procedure verschenen. Als een gedaagde bij verstek wordt veroordeeld, geldt als hoofdregel dat deze daartegen in verzet kan komen (artikel 143 lid 1 Rv). Wanneer er echter meerdere gedaagden zijn en ten minste één van hen in het geding is verschenen, dan wordt tussen alle partijen één vonnis gewezen dat als een vonnis op tegenspraak wordt beschouwd (artikel 140 lid 3 Rv). Het gevolg daarvan is dat voor alle partijen, dus ook voor de niet verschenen partijen, geen verzet maar hoger beroep open staat. Echter, in een geval waarin de verschenen gedaagde(n), voordat eindvonnis wordt gewezen, niet langer aan de procedure deelnemen en de procedure alleen ten aanzien van de niet verschenen gedaagde(n) wordt voortgezet zodat het vonnis uitsluitend wordt gewezen tussen de eiser(s) en de niet verschenen gedaagde(n), is artikel 140 lid 3 Rv niet van toepassing. In zo’n geval moet het door de rechtbank ten aanzien van de niet verschenen gedaagde(n) gewezen vonnis worden aangemerkt als een verstekvonnis, waartegen het rechtsmiddel van verzet openstaatn

Hoge Raad, 7 juli 2017, ECLI:NL:HR:2017:1274, r.o. 3.4 en 3.5.

. Uit het vonnis van 29 augustus 2014 blijkt dat [naam1] in de procedure in eerste aanleg is verschenen en dat op verzoek van de eisende partij de procedure ten aanzien van haar is doorgehaald. Bij deze stand van zaken dient het vonnis van 29 augustus 2014 als een verstekvonnis te worden beschouwd (zoals [appellant] zelf ook terecht aanneemt). Daarom stond voor [appellant] het rechtsmiddel van verzet open. Dit betekent dat [appellant] niet-ontvankelijk is in het door hem ingestelde hoger beroep.

3.4 [appellant] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van het hoger beroep. Deze kosten zullen aan de zijde van Intrum worden vastgesteld op € 2.106,- aan griffierecht en € 721,00 (0,5 punt x tarief III) voor salaris advocaat overeenkomstig het liquidatietarief.