Na een aanbestedingsprocedure van 17 gemeenten, waaronder Leidschendam-

Voorburg, zorgt concessiehouder Engie sinds september 2016 voor de plaatsing, het beheer en de exploitatie van laadpalen binnen de gemeente Leidschendam-Voorburg. Engie doet naar aanleiding van een aanvraag een voorstel voor een locatie en hanteert daarbij de voorwaarden, zoals opgenomen in de bijlage van het Programma van Eisen (PvE)1 Uitbreiding- en realisatieproces openbare laadinfrastructuur. Daarna neemt verweerder een besluit.

[A] heeft een aanvraag ingediend voor het plaatsen van een openbare

laadpaal voor het opladen van elektrische voertuigen.

Naar aanleiding van onder meer de aanvraag van [A] is het onderhavige

verkeersbesluit genomen. Dit verkeersbesluit heeft de in artikel 2, eerste lid, onder c, tweede lid, onder a, en derde lid, onder a, van de Wegenverkeerswet 1994 (WVW 1994) genoemde doelstellingen. Duurzame mobiliteit is een belangrijk speerpunt van de gemeente. Elektrisch vervoer draagt bij aan het verbeteren van de luchtkwaliteit. Het elektrisch vervoer zal de komende jaren naar verwachting verder toenemen. In dat kader is een openbaar netwerk van oplaadlocaties noodzakelijk. Bij het beoordelen van de locaties wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met de in de concessie opgenomen voorwaarden.

Bij het verkeersbesluit zijn zeven locaties zijn aangewezen voor het opladen van elektrische voertuigen, waaronder de Wulplaan, noordzijde, nabij pand IJsvogellaan 48 te Leidschendam-Voorburg. Op elke aangewezen locatie worden twee parkeerplaatsen aangewezen voor het laden van elektrische voortuigen. De vakken worden alleen aangewezen voor genoemd doel en het is verboden hierin te parkeren. De parkeerdruk in de wijk neemt hierdoor iets toe, maar het belang van het ontwikkelen van een openbaar netwerk van oplaadlocaties prevaleert.

5. Ter zitting heeft verweerder toegelicht dat de bij de concessie betrokken partijen zich dienen te houden aan (de bijlage) bij het PvE1, waarin voorwaarden zijn opgenomen voor de locatiekeuze van een oplaadobject. Dit document is vastgesteld door het college van burgemeester en wethouders van Leidschendam-Voorburg. Het is geen gepubliceerd beleid, het betreft een gedragslijn.

Eiseres heeft aangevoerd dat met de keuze van de oplaadlocatie wordt gehandeld in strijd met artikel 4, onder 5. (Het voorkomen van beschadiging van boomwortels en bomen) en onder 16. (Het Oplaadobject wordt ten minste 2 meter van een boom geplaatst en niet tussen het struikgewas of (boom)wortels), van de bijlage bij het PvE1. Zij heeft daartoe gesteld dat ter hoogte van haar woning een oude boom staat, waarvan de wortels onder de stoep en de parkeerplaatsen zijn gegroeid.

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat de laadpaal is geplaatst op een ruimere afstand dan de in de bijlage vermelde afstand van 2 meter. Beschadiging van boomwortels en daarmee de boom is op deze afstand niet aan de orde en ook niet aangetoond door eiseres.

De rechtbank stelt vast dat eiseres dit standpunt van verweerder niet heeft betwist en zij eventuele schade aan de boom niet heeft onderbouwd. Het enkel opwerpen van een stelling is niet voldoende om het handelen van verweerder in strijd te achten met artikel 4, onder 5. en 16., van de bijlage bij het PvE1.

Eiseres heeft voorts aangevoerd dat wordt gehandeld in strijd met artikel 4, onder 7. (Locatiekeuze niet in de directe nabijheid van andere objecten in de openbare ruimte zoals fietsenrekken, vuilcontainers, bomen en straatmeubilair) van de bijlage bij het PvE1. De aangewezen locatie werd ten tijde van het bestreden besluit op twee dagen per week ook gebruikt als verzamelplaats voor rolcontainers. Eiseres meent dat uit de omschrijving van het criterium niet blijkt dat sprake moet zijn van vaste objecten in de openbare ruimte. Ook is het niet noodzakelijk dat straatmeubilair een vast object is. Zij verwijst hiertoe naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 30 oktober 2013 (ECLI:NL:RVS:2013:1755).

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat rolcontainers, die niet voortdurend ter plaatse functioneren, niet vallen onder “objecten in de openbare ruimte”.

De rechtbank is van oordeel dat bedoelde rolcontainers reeds naar hun aard niet beschouwd kunnen worden als objecten in de openbare ruimte. Deze rolcontainers hebben - anders dan bijvoorbeeld bovengrondse/ondergrondse containers, fietsenrekken, bomen en straatmeubilair - geen vaste plaats en functie in de openbare ruimte en zij mogen alleen in een bepaalde tijdspanne aan de weg worden gezet. Van strijd met artikel 4, onder 7. van de bijlage bij het PvE1 is dan ook geen sprake.

Eiseres meent dat wordt gehandeld in strijd met artikel 4., onder 11. (Het Oplaadobject wordt bij voorkeur niet geplaatst voor de deur of het raam van een woonhuis) van de bijlage bij het PvE1. Volgens eiseres worden de laadpaal en daarmee de parkeerplaatsen naast haar woning, voor de erker van de woonkamer, geplaatst.

Verweerder heeft aangevoerd dat er geen sprake van is dat de laadpaal direct voor het raam van de woning is geplaatst. Eiseres heeft het standpunt van verweerder, dat zich tussen het raam/de erker van haar woning en de laadpaal nog een zij-tuin, beplanting (heg) en een stoep bevinden, niet betwist. Zij heeft haar stelling dat er geen sprake is van een dichte hoge haag naast haar woning niet onderbouwd.

De rechtbank is van oordeel dat, wat er thans ook zij van de dichtheid van de haag, niet valt in te zien dat de gekozen locatie in strijd is met artikel 4., onder 11. van de bijlage bij het PvE1, nu de oplaadlocatie zich niet direct voor haar erker bevindt.

Eiseres heeft eerst ter zitting en zonder onderbouwing gesteld dat zij last heeft van lichtuitstraling van de laadpaal en van geluidsoverlast van de voertuigen die worden opgeladen bij de laadpaal (met name het aanslaan van de ventilator van het voertuig tijdens het opladen, hetgeen afhankelijk is van het type voertuig). De rechtbank overweegt dat dit buiten de omvang van het geschil valt. Verweerder heeft ter zitting meegedeeld dat de gestelde geluidsoverlast intern nog zal worden opgenomen. De rechtbank voegt hieraan toe dat het verweerder vrij staat om ook de lichtuitstraling van de laadpaal hierbij te betrekken.

6. In de uitspraak van 24 januari 2007 (ECLI:NL:RVS:2007:AZ6852) heeft de Afdeling overwogen dat in het kader van de voorbereiding van het verkeersbesluit aandacht zal moeten worden besteed aan mogelijke alternatieve maatregelen die een zelfde effect bereiken met minder bezwaren, maar het is aan het bestuursorgaan om een keuze te maken.

In rechte ligt de vraag voor of verweerder in redelijkheid tot het verkeersbesluit heeft kunnen komen.

Verweerder hanteert op grond van artikel 3 van de bijlage bij het PvE1 voor de situering van een oplaadpaal, een aantal criteria, waaronder de afstand voor de aanvrager tot de oplaadpaal (binnen een straal van 250 meter van diens adres).

Niet in geschil is dat de gekozen locatie aan de Wulplaan voldoet aan dit afstandscriterium.

Eiseres heeft gewezen op alternatieve locaties. Zo stelt zij dat de Watersniplaan ter hoogte van IJsvogellaan 58 of 60 een betere locatie is, omdat de parkeerplaatsen niet direct voor een woning hoeven te worden gesitueerd, de parkeerdruk daar lager is en deze plek dichter bij de woning van aanvrager is gelegen. De Watersniplaan ter hoogte van IJsvogellaan 90 of 92 is ook een betere locatie, omdat sprake is van een lagere parkeerdruk en de parkeerplaatsen kunnen worden gerealiseerd naast een schutting van een tuin of een muur van een garage. De IJsvogellaan 113-167, ter hoogte van de flats, is een betere locatie omdat daar sprake is van een lagere parkeerdruk en de parkeerplaatsen niet rechtstreeks voor een raam van een woning worden gesitueerd. Ten slotte is de zuidkant van de Wulplaan ter hoogte van IJsvogellaan 46 een betere locatie, nu de parkeerplaatsen niet gesitueerd hoeven te worden voor een raam van een woning.

Verweerder heeft in reactie daarop toegelicht dat bij de locaties aan het begin en aan het einde van de Watersniplaan de laadpaal ook aan de zijkant van een woning zou komen te staan. Voorts kan niet worden gesteld dat op deze locaties sprake is van een betere spreiding van laadpalen in de wijk. Ter zitting heeft verweerder hieraan toegevoegd dat vanwege grootverbruik waarschijnlijk ook in de Watersniplaan een laadpaal zal worden geplaatst.

Op de begane grond van de flats aan de IJsvogellaan bevinden zich woningen die direct/open zicht hebben op een oplaadlocatie. Die locatie draagt evenmin bij aan een goede spreiding van laadpalen, omdat op de Zanglijsterlaan reeds een laadpaal staat. Aan de Wulplaan, ter hoogte van IJsvogellaan 46, zou de laadpaal ook aan de zijkant van een woning komen te staan. Er ontstaat door het verkeersbesluit geen substantiële verzwaring van de parkeerdruk. De parkeerplekken voor het laden van elektrische voertuigen worden voornamelijk gebruikt door bewoners uit de buurt, waardoor een andere parkeerplaatsen vrij zijn.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder hiermee voldoende gemotiveerd waarom hij gekozen heeft voor de huidige locatie. De criteria waar verweerder aan heeft getoetst zijn niet onredelijk te achten. De keuze van de onderhavige oplaadlocatie is niet in strijd met de voorwaarden zoals vermeld in de bijlage bij het PvE1. De omstandigheid dat er mogelijk ook andere geschikte locaties zijn, omdat, zoals eiseres heeft gesteld, een oplaadlocatie daar naast een garagemuur of schutting geplaatst zou kunnen worden, is voor de beoordeling niet van doorslaggevend belang. Dit hoeft immers niet tot de conclusie te leiden dat de gekozen locatie ongeschikt is en dat verweerder daarom niet tot het verkeersbesluit heeft kunnen komen. Verweerder heeft daarbij in redelijkheid betekenis mogen toekennen aan een goede verspreiding van laadpalen binnen het netwerk van oplaadlocaties. Verweerder heeft zich terzake van de parkeerdruk in redelijkheid op het standpunt mogen stellen dat dit niet alleen moet worden beoordeeld per (deel van de) straat waar eiseres woont, maar dat daarbij de wijk wordt betrokken. Dat sprake is van een hoge parkeerdruk rondom de woning van eiseres vormt op zichzelf geen grond om van het plaatsen van een laadpaal af te zien. Eiseres heeft zelf ook aangegeven dat in de omliggende straten sprake is van een lagere parkeerdruk. Daarbij komt dat het exclusief parkeren voor elektrische voertuigen slechts is toegestaan zolang deze worden opgeladen, waardoor een andere parkeerplaats vrij komt. Verweerder heeft zich dan ook op het standpunt kunnen stellen dat de toename van de parkeerdruk niet onevenredig is te achten.