Dit kantoor beschikt over alle disciplines die benodigd zijn voor zaken die verband houden met de fysieke leefomgeving. Onder meer op het gebied van privaatrechtelijk bouwrecht, en dat is de praktijk waarin ik met name werk. Kort gezegd, een kantoor waar ik graag onderdeel van uitmaak en mijn werkzaamheden voortzet.
De afstemming van omgevingsfactoren op een bouwproject, met als doel: realisatie binnen budget en tijd. Typerend voor deze uitdaging is de problematiek rond netcongestie. Het volstaat niet langer in een laat stadium tijdens de bouw een aansluiting op het net aan te vragen, omdat het net de vraag naar elektriciteit op veel plekken in Nederland simpelweg niet meer aankan. Regionale netbeheerders moeten het net uitbreiden, maar komen daar slechts mondjesmaat aan toe. Zij stuiten op tal van problemen: gebrek aan arbeidskrachten en materiaal, stroperige planvorming en afhankelijkheid van andere partijen zoals de landelijk netbeheerder. Als gevolg daarvan liggen projecten stil, staan eindgebruikers in de wacht en ontstaan faalkosten.
Het bouwrecht interesseert mij voornamelijk door het tastbare eindresultaat en de hoeveelheid aan contractuele relaties. Binnen een bouwproject worden tal van overeenkomsten gesloten met ieder een eigen rechtskarakter en veelal decennia oude sets algemene voorwaarden. Desondanks blijft ook het “gewone” civiele recht zeer relevant. Daarnaast is de overheid een van de grootste opdrachtgevers in de markt, dat levert niet alleen een juridisch bijzondere rechtsverhouding op, maar ook een relationeel bijzondere verhouding. Al met al een boeiend geheel!
Binnen het bouwrecht trekken omvangrijke procedures over aansprakelijkheid in de bouw in het bijzonder mijn aandacht. Niet alleen door de hiervoor genoemde juridische uitdagingen, maar ook de technische aspecten en het feit dat deze procedures veelal bij gespecialiseerde arbitrage-instituten plaatsvinden.
De grootste verandering sinds de invoering van de Omgevingswet – en aanpalende wetgeving, zoals de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen – voor mijn praktijk, is de verstevigde positie van de opdrachtgever bij aannemingsovereenkomsten voor bouwwerken. Op grond van het nieuwe lid 4 van artikel 7:758 BW is de aannemer bij aannemingsovereenkomst gesloten ná inwerking van de Wet kwaliteitsborging voor bouwen, na oplevering aansprakelijk voor gebreken die niet zijn ontdekt tijdens de oplevering én aan hem toerekenbaar zijn. Voor de aansprakelijkheid van de aannemer na oplevering van een bouwwerk is daarmee niet langer relevant of de opdrachtgever het gebrek had moeten ontdekken. Het gaat slechts nog om het feitelijke criterium “of het gebrek is ontdekt”. In geval van professionele opdrachtgevers kan weliswaar van deze regeling worden afgeweken, maar dan moet dit wel uitdrukkelijk gebeuren. Dat laatste heeft dan weer gevolgen voor de hiervoor genoemde decennia oude set algemene voorwaarden.
Personen met een (onderbouwde) eigen visie die niet terugdeinzen deze te verkondigen. Naar mijn mening staat dat centraal in de (rechts)ontwikkeling.
