Kan een netbeheerder de plaatsing van zonnepanelen voor eigen verbruik verbieden of moet zij hiervoor toestemming verlenen? De ACM geeft antwoord.
Partijen die een geschil hebben met de netbeheerder over de wijze waarop deze zijn taken en bevoegdheden op grond van de Elektriciteitswet 1998 (“E-wet”) uitoefent kunnen een dergelijk geschil voorleggen aan de Autoriteit Consument en Markt (“ACM”). In dit blogbericht bespreken wij zo’n uitspraak van de ACM.
Deze zaak draait om het volgende. Coöperatie Primera B.A. (“Primera”) beschikt bij haar kantoorpand in Waardenburg over een grootverbruikaansluiting en zij wil zonnepanelen plaatsen op dat kantoorpand. De opgewekte elektriciteit is voor eigen verbruik.
Op 17 juni 2021 heeft Primera Liander N.V. (“Liander”) geïnformeerd over het plaatsen van zonnepanelen. Zij heeft daarbij een opwek- en terugleververmogen van 45 kW opgegeven. Op 2 juli 2021 heeft Liander laten weten dat het net dat niet aan kan. Tien dagen later geeft Primera aan dat zij alleen zal opwekken voor eigen verbruik en niet zal terugleveren. Zij vraagt Liander of haar installatie in gebruik gesteld kan worden. Liander reageert op 13 juli 2021 met het bericht dat zowel opwekken als terugleveren niet mogelijk is op de betreffende aansluiting en dat de installatie niet in bedrijf gesteld kan worden. Een zeer ruime tijd later, op 22 november 2022, stuurt Liander een toelichting aan Primera waarin zij stelt dat elke installatie op het net van Liander een potentieel gevaar kan opleveren.
Weer een geruime tijd later, op 16 juni 2023, stelt Primera zich op het standpunt dat Liander het plaatsen van zonnepanelen helemaal niet kan verbieden. Primera stelt ook een technisch oplossing voor en vraagt Liander om te bevestigen dat zij haar zonnepanelen in gebruik kan nemen. Op 11 augustus 2023 geeft Liander aan dat zij geen technische oplossingen ziet en dat zij niet kan bevestigen dat het Primera is toegestaan om de zonnepanelen in gebruik te nemen.
Primera stelt dat Liander ten onrechte geen toestemming geeft om de zonnepanelen voor eigen gebruik te plaatsen. Zij verwijst daarbij onder meer naar art. 26a (waarin is bepaald dat de algemene voorwaarden van netbeheerders redelijk moeten zijn), art. 23 (de aansluitplicht) en art. 24 E-wet (de transportplicht).
Liander stelt, voor zover hier van belang, dat zij helemaal niet de bevoegdheid heeft om het plaatsen van zonnepanelen voor eigen verbruik te verbieden en dat zij dat ook niet heeft gedaan. Volgens Liander heeft zij Primera alleen gewezen op haar eigen verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat het kortsluitvermogen niet wordt overschreden. Liander stelt dat zij ook geen wettelijke verplichting heeft om alles wat zich achter de aansluiting van een aangeslotene afspeelt goed of af te keuren.
Voor zover hier van belang oordeelt de ACM dat er geen wettelijke bepaling is op grond waarvan Liander een verbod zou kunnen of mogen opleggen aan een aangeslotene om zonnepanelen voor eigen verbruik te plaatsen. Ook stelt de ACM vast dat er geen wettelijke bepaling is in de E-wet op grond waarvan Liander toestemming zou moeten verlenen aan Primera om zonnepanelen voor eigen verbruik te plaatsen. De klacht van Primera dat Liander ten onrechte geen toestemming heeft gegeven wordt dan ook ongegrond verklaard.
De ACM oordeelt verder dat de algemene voorwaarden van Liander niet onredelijk zijn, aangezien deze voorwaarden inhoudelijk overeenkomen met art. 2.15 van de Netcode elektriciteit waarin is bepaald dat een elektrische installatie en de daarop aangesloten toestellen geen ontoelaatbare hinder mogen veroorzaken via het net van de netbeheerder. Ook de klachten op grond van art. 23 en 24 E-wet worden ongegrond verklaard.
