In een tijdperk van overvloed heeft althans een deel van de mensheid niet meer nagedacht over de toekomstige voorziening met vitale basisvoorraden zoals water, energie en voedsel. Opslagacties, in al hun varianten, echt of ingebeeld, zijn bronnen van innovatie in de voorziening en behandeling van cruciale hulpbronnen. Dit boek behandelt gevallen van opslag van water, voedsel, energie en biodiversiteit als antwoord op een nieuw tijdperk van schaarste. De auteur Giorgio Osti onderzoekt opslagbeleid op verschillende niveaus, consumentenpraktijken en lokale organisaties, en verkent een verscheidenheid aan voorbeelden zoals de noodzaak om landbouwproducten op te slaan, de industrie en praktijken van voedselconservering, de rol van kunstmatige waterbekkens bij het beheersen van overstromingen en droogtes en de ontwikkeling van batterijen die de intermitterendheid van hernieuwbare energiebronnen kunnen compenseren. Opslag en zelfvoorziening kunnen op vele technische manieren worden bereikt, op verschillende territoriale niveaus en volgens verschillende beleidslijnen of filosofieën. Of men meer een sprinkhaan of een mier is – de twee extreme posities – hangt niet alleen af van de beschikbare technologieën, maar ook van verschillende analyses van het milieu en verschillende houdingen tegenover de toekomst. Dit boek biedt een milieuperspectief dat verborgen of afwezige activiteiten van ultramoderne samenlevingen aan het licht brengt. Het zal nuttig zijn voor studenten milieusociologie en voor degenen die onderzoek doen en studeren op het raakvlak van milieustudies en geografie.