Textiel, tandpasta, allesreiniger en waspoeder. Allemaal producten die wij (bijna) dagelijks gebruiken, en microplastics kunnen bevatten. Niet alleen worden microplastics soms bewust aan producten toegevoegd, ook kunnen door slijtage van grotere stukken kunststof, zoals synthetische kleding of autobanden, per ongeluk deeltjes ontstaan en in het milieu terecht komen. En niet te vergeten is ook de fragmentatie en degradatie van plastic zwerfafval onder invloed van UV en wrijving een grote veroorzaker van het microplasticsprobleem. De plasticdeeltjes zijn vaak zo klein dat ze niet zichtbaar zijn voor het blote oog, maar kunnen zich wel ophopen in bodem, water, lucht en zelfs in onze voedingsproducten. De mogelijk negatieve (gezondheids)effecten van microplastics maken dat er wereldwijd en op Europees niveau diverse initiatieven zijn genomen om de verspreiding hiervan aan banden te leggen. Ook in Nederland wordt hier sinds 2018, via het beleidsprogramma microplastics, het nodige gedaan.
Etikettering, standaardisering, certificering en regelgevingsmaatregelen;
Het verder ontwikkelen en harmoniseren van methoden voor het meten van onbedoeld vrijgekomen microplastics en het leveren van geharmoniseerde gegevens over de concentraties microplastics in zeewater;
Het dichten van de hiaten in wetenschappelijke kennis met betrekking tot het risico en de aanwezigheid van microplastics in het milieu, drinkwater en voedsel.
