Na enige vertraging (een slordige zes maanden na het verstrijken van de implementatiedeadline zoals meegegeven vanuit Europa) is op 13 januari 2025 het wetsvoorstel implementatie richtlijn duurzaamheidsrapportering (i.e. het wetsvoorstel ter implementatie van de Europese Corporate Sustainability Reporting Directive, kortweg ‘de CSRD’) door minister van Financiën Heinen ingediend bij de Tweede Kamer.
De CSRD verplicht bedrijven van grote(re) omvang te rapporteren over hun inspanningen op het gebied van ESG (environment, social, governance): duurzaamheid met het oog op milieu, mens en degelijk bestuur. Ten grondslag aan deze rapportageplicht ligt de zogeheten dubbele materialiteitsanalyse (‘DMA’): een grondig onderzoek naar welke thema’s het meest relevant (materieel) zijn voor het bedrijf in kwestie.
Het wetsvoorstel sluit volledig aan bij het voorstel van de CSRD, met daarbij de opmerking dat waar er ruimte bestond, Nederland de richtlijn zo ‘lastenluw’ mogelijk heeft overgenomen. Dit zou tot minimale lastenverzwaring voor het bedrijfsleven moeten leiden – er is zodoende aangesloten bij bestaande wetssystematiek en wettelijke controleregels (i.e. voor de controle van o.a. de DMA, dataverzameling en rapportage door externe accountants).
Daarnaast worden door het kabinet, in samenwerking met verschillende organisaties, initiatieven ontplooid om het bedrijfsleven zo goed mogelijk te ondersteunen. In het bijzonder wordt de aandacht hier gericht op het MKB dat onderdeel is van de waardeketens van grotere, rapporterende bedrijven.
Interessant detail is dat in de bijgevoegde beslisnota bij de Kamerbrief wordt gesproken over de regelmatig terugkerende discussies in de media (het Financieele Dagblad wordt bij naam genoemd) over de mogelijkheid die de CSRD biedt om niet-accountants de wettelijke controle op te laten uitvoeren. Hierover wordt gesteld dat hier verder onderzoek naar gedaan zal worden zodra de CSRD geïmplementeerd is. Wie weet dat hier in de toekomst dus extra ruimte wordt geboden voor bedrijven in hun keuze voor de controlerende partij.
Dit is goed nieuws in het kader van de rechtszekerheid van in Nederland opererende bedrijven, dit betekent immers dat er (eindelijk) een juridische basis wordt geboden voor het opstellen van de duurzaamheidsrapportage. De discussies die op Europees niveau spelen met betrekking tot het zogenaamde omnibus vereenvoudigingspakket doet hier verder niet aan af, een volgende update in dit kader – met als doel vereenvoudiging van het regelgevingslandschap in Europa – wordt verwacht eind februari 2025. Eventuele wijzigingen met betrekking op de CSRD zijn dus überhaupt nog ver weg, laat staan dat er al enig zicht is op wat mogelijke aanpassingen met zich mee zouden brengen.
