Is voor het realiseren of verzwaren van een aansluiting een verzwaring van het elektriciteitsnet vereist, dan mag de netbeheerder de kosten daarvan niet in rekening brengen bij de aangeslotene, aldus het CBb
Partijen die een geschil hebben met de netbeheerder over de wijze waarop deze zijn taken en bevoegdheden op grond van de Elektriciteitswet 1998 (“E-wet”) uitoefent kunnen een dergelijk geschil voorleggen aan de Autoriteit Consument en Markt (“ACM”).
Nadat de ACM in zo’n procedure een besluit heeft genomen kan een belanghebbende beroep instellen bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven (“CBb”). Het CBb is één van de hoogste bestuursrechters in ons land. In dit blogbericht bespreken wij een uitspraak van het CBb die betrekking had op een geschilbesluit van de ACM.
Maatschap Derifarm (“Derifarm”) beschikte over een zogenaamde kleinverbruikaansluiting op het elektriciteitsnet van Liander N.V. (“Liander”). Op enig moment heeft Derifarm bij Liander een offerte aangevraagd voor de verzwaring van haar aansluiting, dit in verband met de plaatsing van zonnepanelen. Liander heeft vervolgens een offerte uitgebracht waarbij ervan werd uitgegaan dat er voor de verzwaring een kabel van 743 meter gerealiseerd moest worden. Vanwege deze lange afstand heeft Liander later besloten om een nieuw transformatorstation te plaatsen nabij de installatie van Derifarm.
In het geschil dat voorlag bij de ACM stond de vraag centraal of Liander het eenmalige aansluittarief inclusief meerlengte zoals opgenomen in haar offerte (lees: 743 meter) in rekening mocht brengen of dat zij de offerte moest aanpassen aan de hand van de daadwerkelijk gerealiseerde netsituatie (waarbij een veel kortere aansluitkabel is toegepast).
De ACM oordeelde bij besluit van 16 december 2021 dat Liander voor de berekening van de meerlengte uit diende te gaan van de daadwerkelijk gerealiseerde aansluitkabel en niet van de geoffreerde meerlengte die niet is gerealiseerd. Door toch de langere meerlengte in rekening te brengen zou Liander, aldus de ACM, tweemaal een vergoeding ontvangen: één keer via het aansluittarief bij Derifarm en één keer via het transporttarief waaronder de kosten voor aanleg en instandhouding van het net vallen.
Door de meerlengte van 743 meter toch in rekening te brengen handelde Liander dan ook in strijd met het beginsel dat uitbreidingen in het net ten behoeve van het maken van aansluitingen, zoals het nieuwe transformatorstation, zogenaamde diepe aansluitkosten, voor rekening van de netbeheerder die het desbetreffende net beheert, dienen te komen. Dit volgt uit de E-wet en de Tarievencode elektriciteit, aldus de ACM.
Liander heeft tegen dit besluit beroep ingesteld.
Het CBb laat in de uitspraak van 16 juli 2024 het besluit van de ACM in stand en verklaart het beroep van Liander ongegrond.
In de uitspraak benadrukt het CBb, voor zover hier van belang, dat het voor de kostenverdeling irrelevant is of bepaalde voorzieningen worden aangelegd voor één aangeslotene of voor meerdere aangeslotenen. Wat volgens het CBb relevant is, is of de aan te leggen voorziening onderdeel uitmaakt van het net in de zin van de E-wet. Een transformatorstation is onderdeel van het net, wat met zich brengt dat een kabel die naar een transformatorstation loopt een kabel is van een net en niet van een aansluiting. De kosten van de netkabel moeten dan ook via het algemene transporttarief bij afnemers in rekening gebracht worden en mogen volgens het CBb niet via het individuele aansluittarief in rekening gebracht worden.
