Op woensdag 18 juni heeft de staatssecretaris van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur definitieve vergunningen verleend voor garnalenvisserij in natuurgebieden, met een ongekend lange looptijd van 20,5 jaar. De Waddenvereniging, Stichting De Noordzee, Vereniging Natuurmonumenten, Vogelbescherming Nederland en zes andere natuurorganisaties hadden in een zienswijze het Ministerie op de juridische onhoudbaarheid van de gepubliceerde ontwerpvergunningen gewezen, maar deze is min of meer terzijde geschoven. Daarom tekenen zij beroep aan tegen de definitieve vergunningen.
De natuurorganisaties waren in februari overvallen door het voornemen van Staatssecretaris Rummenie om vergunningen voor de garnalenvisserij te verlenen voor 20,5 jaar. Dit doorkruiste de gesprekken die de vier natuurorganisaties al bijna een jaar voerden met het ministerie en vertegenwoordigers van de garnalenvissers. Verbijsterend was het voornemen dat de Staatssecretaris dit wilde doen zonder aanvullende natuurbeschermingsmaatregelen te nemen, en hieraan is vrijwel niets veranderd.
De definitieve vergunningen slaan nog steeds wetenschappelijke kennis in de wind en stellen dat de garnalenvisserij in zijn huidige vorm kan blijven plaatsvinden. Terwijl de garnalenvisserij volgens recent onderzoek en de evaluaties van de Natura 2000-beheerplannen, beter in balans moet worden gebracht met de beschermde natuurstatus van de Waddenzee, Noordzeekustzone, Voordelta, Westerschelde & Saeftinghe, Oosterschelde en Vlakte van de Raan. Dit betekent: het ontzien van kwetsbare, laag dynamische zeebodem, het minimaliseren van de verstoring van beschermde vogelsoorten, selectiever vissen om de bijvangst te verminderen en de algehele visserijdruk verlagen om overbevissing tegen te gaan.
Natuur en visserij verdienen een duurzame toekomst en Staatssecretaris Rummenie wekt een vals perspectief bij de vissers, omdat het zeer de vraag is of de vergunningen voldoen aan de Europese natuurbeschermingsregels en daarmee juridisch standhouden. Zowel de natuur als de garnalenvissers zijn gebaat bij wederzijdse afspraken over een betere bescherming en duurzame toekomst. Dat geeft de zeebodem, vogels, zeehonden en jonge vis langs de kust de rust die ze nodig hebben. En het geeft de vissers de zekerheid van een juridisch houdbare vergunning voor de toekomst.
Het rapport van de Waddenacademie en Wageningen Marine Research benadrukt dat de huidige visserijdruk leidt tot groei overbevissing, schade aan het bodemleven, hoge bijvangsten van jonge vissoorten zoals schol en verstoring van beschermde vogelsoorten zoals de zwarte zee-eend. Bovendien wordt gesteld dat een vermindering van de visserij-inspanning met 25 procent zou kunnen leiden tot dezelfde of zelfs hogere totale vangst, wat zowel de natuur als de vissers ten goede zou komen.
