The recognition that climate change is now a climate emergency has been endorsed by a wide range of scientists and the United Nations. Natural scientists focus on the aggregate impacts of human activity resulting from burning fossil fuels and producing food, and hence speak of anthropogenic climate change. Climate Emergency analyses the socio-economic and political forces driving the climate emergency, developing the complementary concept of ‘sociogenic climate change’ to show how societies both create the crisis and are challenged by it in different ways. Harvey demonstrates how societies inhabit different resource environments, whether for fossil fuel reserves, or for land, sun, and water, differences which condition their histories and cultures.
In introducing the sociogenic approach to climate change, Harvey re-examines history through the lens of climate change, re-writing the climate impact of the British industrial revolution; US settler colonialism; slavery and Native American genocides; the electrification of societies and infrastructures for fossil-fuelled transportation; and changes in our eating habits. In the big historical picture, different societies and political economies have both created an unequal world and so continue to make an unequal contribution to climate change. This can only be understood by showing how societies have come to distinctively exploit planetary resources in different ways. Societies create the crisis and have to be politically involved in addressing the crisis.
De erkenning dat de klimaatverandering thans een klimaatnoodsituatie is, wordt onderschreven door een brede waaier van wetenschappers en door de Verenigde Naties. Natuurwetenschappers concentreren zich op de totale effecten van menselijke activiteit als gevolg van de verbranding van fossiele brandstoffen en de productie van voedsel, en spreken daarom van antropogene klimaatverandering. Climate Emergency analyseert de sociaaleconomische en politieke krachten die de klimaatcrisis veroorzaken en ontwikkelt het aanvullende concept van ‘sociogene klimaatverandering’ om te laten zien hoe samenlevingen de crisis zowel creëren als er op verschillende manieren door worden uitgedaagd. Harvey laat zien hoe samenlevingen in verschillende omgevingen leven, of het nu gaat om fossiele brandstofvoorraden of om land, zon en water, verschillen die bepalend zijn voor hun geschiedenis en cultuur.
Bij de introductie van de sociogene benadering van klimaatverandering bekijkt Harvey de geschiedenis opnieuw door de lens van klimaatverandering, en herschrijft hij de gevolgen voor het klimaat van de Britse industriële revolutie; het kolonialisme van kolonisten in de VS; de slavernij en genociden van de inheemse bevolking; de elektrificatie van samenlevingen en infrastructuren voor vervoer op fossiele brandstoffen; en veranderingen in onze eetgewoonten. In het grote historische plaatje hebben verschillende samenlevingen en politieke economieën een ongelijke wereld geschapen en leveren zij dus nog steeds een ongelijke bijdrage aan de klimaatverandering. Dit kan alleen worden begrepen door te laten zien hoe samenlevingen ertoe zijn gekomen de hulpbronnen op aarde op verschillende manieren te exploiteren. Samenlevingen creëren de crisis en moeten politiek betrokken zijn bij het aanpakken van de crisis.
