De Wet collectieve warmte: onmisbaar om stappen te blijven zetten

Minister Hermans heeft in de Kamerbrief van 17 april een belangrijke randvoorwaarde voor warmtenetten aangegeven; we moeten de eindgebruikers- en nationale kosten meer op één lijn brengen. En zorgen dat het betaalbaar is voor bewoners. Zowel het ministerie van Klimaat en Groene Groei (KGG) als het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening (VRO) zijn hard bezig om dit samen met de sector uit te werken. Best lastige materie. In dit filmpje geeft collega Anne Melchers van het ministerie van KGG uitleg over deze plannen en de voorstellen die hiervoor zijn opgenomen in de wet.

De warmtetransitie staat of valt met het realiseren van alternatieve warmtevoorzieningen. En daar hebben gemeenten een regierol in. Dat is lastig als het wettelijk kader onzeker blijft. Toch wil ik gemeenten aanmoedigen om niet stil te staan.

Tijdens de Impulsdag Warmtenet vorig jaar, waar 250 betrokken deelnemers samenkwamen, sprak ik een ambtenaar. Hij werkte met twee heren vol enthousiasme aan de verkenning van een warmtenet in een dorp. Toen ik hem complimenteerde met zijn inzet om samen met de bewoners er iets moois van te maken, verzuchtte hij: “Ik vind dit heel inspirerend en leuk om te doen. Maar mijn gemeente heeft ruim 30 dorpskernen en we zijn maar met z’n 2’en. Als ik in elk dorp met bewoners aan de slag moet, dan red ik dat gewoon niet.” Dit horen wij vaker en het typeert de realiteit: er is energie, er is motivatie – maar er is weinig menskracht om op te schalen. Ook daarvoor is de Wcw belangrijk: deze wet geeft richting en legitimiteit. Het publieke warmtebedrijf of de warmtegemeenschap wordt met deze wet een belangrijke partner voor de gemeenten die ook kennis en ondersteuning levert bij het realiseren van warmtenetten.