Op de Noordzee staan windturbines met vaste fundering in de bodem. Dat is op dit moment de meest logische en meest duurzame oplossing, omdat de Noordzee vrij ondiep is. Er zijn echter ook veel plekken op zee waar de wind volop waait, maar waar het te diep is voor vaste constructies. Voor zeeën en oceanen met grotere waterdieptes kunnen drijvende windparken een uitkomst zijn. WindEurope verwacht dat we in Europa in 2030 ongeveer 3 tot 4 GW aan drijvende wind zullen hebben.
Op dit moment heeft Europa vier kleine drijvende windparken met een totale capaciteit van 176 MW, maar er is meer op komst. Zo biedt Frankrijk nu een drijvend windpark van 260 MW aan voor de kust van Bretagne en ze staan op het punt om nog twee drijvende projecten van 250 MW in de Middellandse Zee aan te besteden. Naar verwachting zullen er dit jaar ook grootschalige drijvende windveilingen plaatsvinden in Spanje, Portugal en Noorwegen. Het Verenigd Koninkrijk heeft al ontwikkelingsrechten aanbesteed voor meer dan 15 GW aan drijvende wind.
Uiteraard zijn er grote uitdagingen bij drijvende windparken. Zo is het belangrijk om te komen van veel verschillende funderingsmodellen tot een paar gestandaardiseerde, zodat er grootschalig geproduceerd, gemonteerd en vervoerd kan worden. Voor de turbines zelf is dat niet nodig, omdat deze nu nog gelijk zijn aan de turbines die voor vaste funderingen gebruikt worden.
Bij windturbines met een vaste funderingen vindt de montage en installatie op zee plaats, maar voor de drijvende windturbines vindt dit plaats rond havens. Havens moeten op dit moment al fors investeren in ruimte, kades en ligplaatsen om het snelgroeiende aantal windturbines op vaste funderingen te kunnen verwerken. De ontwikkeling van productiefaciliteiten voor grote drijvende constructies (denk aan een betonnen of stalen onderconstructie van 3000 ton met zijdes van 80 meter) zal extra investeringen vergen. Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk plannen hiervoor financiële overheidssteun.
Drijvende windparken zijn op dit moment duurder dan windparken met een vaste fundering, maar de verwachting is dat de kosten dalen door het gebruik van schaaleffecten en concurrerende veilingen. Met het COREWIND-project heeft de EU aanzienlijk bijgedragen aan deze kostenverlaging. Het project optimaliseerde het ontwerp van twee drijvende constructies voor een turbine van 15 MW, testte nieuwe oplossingen voor kabels en afmeersystemen en identificeerde betere manieren om drijvende windparken te transporteren, installeren en exploiteren. Dit hielp de kosten van drijvende wind tot 18% te verlagen, dit is in het beste scenario gelijk aan €58,8/MWH.
Jan Vos, voorzitter NWEA: “Floating gaat een substantieel deel van de wereldwijde uitrol van offshore wind verzorgen. Daarvoor is wel een kostprijsdaling noodzakelijk door opschaling en innovatie. De turbines voor floating zullen er daardoor mogelijk heel anders uit gaan zien. Vermoedelijk staan we ook hier aan het begin van een lange groei in de productcurve.”
