The Fukushima disaster of 2011 shook the globe, arousing warm debate and new research within the academic fields of countries in both the West and the East on issues related to nuclear security, public trust, government governance, risk governance and risk perception along with technological and social aspects. The Fukushima incident not only revealed the importance of risk governance in the East Asian region, but also became an important turning point in the restructuring of energy in several East Asian nations. However, the regulatory culture in East Asian countries is by nature different to that of their western counterparts; the history and culture of East Asia has formed East Asian countries’ unique regulatory characteristics.
This book aims to establish a risk governance structure for the East Asian region, providing a completely new perspective for both practical implementation and the academic field. It focusses on the problems of risk governance in East Asia. Through a discussion of the risk related issues raised by contemporary globalization, this book outlines the unique form of East Asia’s risk governance architecture. It brings together the work of top academics from Japan, South Korea and Taiwan to provide a common picture of how these three countries’ governments are dealing with the energy transition brought on by the climate change crisis. The various aspects of East Asia’s unique regulatory culture and governance models are placed into context, while East Asia’s risk governance theoretical framework is outlined.
De ramp in Fukushima in 2011 heeft de wereld opgeschud en heeft binnen de academische wereld van landen in zowel het Westen als het Oosten een warm debat en nieuw onderzoek op gang gebracht over kwesties die verband houden met nucleaire veiligheid, vertrouwen van het publiek, bestuur door de overheid, risicobeheer en risicoperceptie, naast technologische en sociale aspecten. Het incident in Fukushima heeft niet alleen het belang aangetoond van risicogovernance in de Oost-Aziatische regio, maar is ook een belangrijk keerpunt geworden in de herstructurering van de energiesector in verschillende Oost-Aziatische landen. De regelgevingscultuur in Oost-Aziatische landen verschilt echter van nature van die van hun westerse tegenhangers; de geschiedenis en cultuur van Oost-Azië hebben de unieke regelgevingskenmerken van de Oost-Aziatische landen gevormd.
Dit boek beoogt een risicogovernancestructuur voor de Oost-Aziatische regio op te zetten, en biedt daarmee een geheel nieuw perspectief voor zowel de praktische uitvoering als het academische veld. Het boek richt zich op de problemen van risicogovernance in Oost-Azië. Aan de hand van een bespreking van de risicogerelateerde vraagstukken die de hedendaagse globalisering opwerpt, schetst dit boek de unieke vorm van Oost-Aziatische risicogovernance-architectuur. Het brengt het werk van topacademici uit Japan, Zuid-Korea en Taiwan samen om een gemeenschappelijk beeld te schetsen van de manier waarop de regeringen van deze drie landen omgaan met de energietransitie als gevolg van de klimaatveranderingscrisis. De verschillende aspecten van de unieke Oost-Aziatische regelgevingscultuur en bestuursmodellen worden in de juiste context geplaatst, terwijl het theoretische kader van Oost-Azië voor risicogovernance wordt geschetst.
