Op de ‘North Sea Summit’ in Esbjerg hebben de energieministers van de landen grenzend aan de Noordzee een gezamenlijke verklaring ondertekend. Hans Timmers, voorzitter van NWEA, is bij deze bijeenkomst aanwezig geweest namens de Nederlandse windsector. De belangrijkste speerpunten zijn het laten realiseren van een gezamenlijke offshore wind capaciteit van 65GW in 2030 en 150GW in 2050. In 2030 wordt gestreefd naar 20GW aan productiecapaciteit van groene waterstof. Verder worden interconnecties tussen de Noordzeelanden uitgebreid, dit betekent dat windparken van de verschillende landen aan elkaar gekoppeld zouden moeten worden.
Hans Timmers: “De windsector is er klaar voor, en kijkt uit naar een gedegen geplande uitrol. Stap voor stap. Zodat in een turbulente (grondstoffen)markt de supply chain het kan bij blijven benen en we ook zorg kunnen blijven dragen voor de andere gebruikers van de Noordzee zoals afgesproken in ons Noordzeeakkoord. Wij zijn trots op onze minister president Rutte die gisteren in Europees verband extra aandacht vroeg voor het medegebruik, zoals natuur”.
Om de ambities te kunnen laten slagen wordt het versnellen en versimpelen van vergunningsprocedures als noodzakelijke randvoorwaarde benoemd. Daarnaast is behoud en versterking van het ecosysteem op zee nadrukkelijk een randvoorwaarde en een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Intensivering van de samenwerking op dit gebied is nodig, met name op het vlak van onderzoek en kennisdeling t.a.v. de gevolgen van de uitrol van grootschalige offshore wind. Meervoudig ruimtegebruik is hierbij het devies. Zo kan ook op zee zonneparken en windparken worden gecombineerd en moet natuurherstel en -ontwikkeling een expliciete plek krijgen bij de uitrol in heel Europa (lees dit statement). Nederland heeft hierover goede afspraken gemaakt in het Noordzeeakkoord. De geopolitieke ontwikkelingen in Oost-Europa benadrukken zowel het belang van het zekerstellen van een (duurzame) energievoorziening voor West-Europese landen, als het borgen van de digitale en fysieke veiligheid van die energievoorziening. Ook daar blijft de windsector aandacht voor vragen.
Wat echter als randvoorwaarde voor de uitrol van grootschalige offshore wind ontbreekt, is het zekerstellen van de aanvoer/beschikbaarheid van de benodigde grondstoffen. De EU heeft hier beleid voor, maar het punt komt niet terug in de verklaring. Dit baart de Nederlandse windsector zorgen. De supply chains heeft zekerheid nodig over het ritme van uitrol zodat de bouw goed gepland kan worden. Sowieso vraagt deze versnelde uitrol in heel Europa om een Europees level playing field; verschillen tussen prijsvorming en productieafzet kunnen veel spanning zetten op de markt. Dit vraagt om een gedegen geplande uitrol met zekerheid over bijvoorbeeld de grootte van de tranches, zoals van 4-6 GW met tenders van 1-2 GW. Het voordeel van gebundeld tenderen is dat meerdere partijen sneller aan het werk kunnen. Hoe eerder tenders in de markt worden gezet, hoe meer tijd de ontwikkelaars van de parken hebben om deze te realiseren.
Nederland en Noordzee-buurlanden gaan voor 150 gigawatt productie windenergie op zee in 2050
